تکامل از آرایه اسکن الکترونیکی غیرفعال (PESA) به آرایه اسکن الکترونیکی فعال (AESA) نشان دهنده مهمترین پیشرفت در فناوری رادار مدرن است. در حالی که هر دو سیستم از هدایت پرتو الکترونیکی استفاده میکنند، معماریهای اساسی آنها به طرز چشمگیری متفاوت است و منجر به تفاوتهای عملکردی قابل توجهی میشود.
در سیستمهای PESA، یک واحد فرستنده/گیرنده، شبکهای از شیفتدهندههای فاز را تغذیه میکند که الگوی تابش عناصر آنتن غیرفعال را کنترل میکنند. این طراحی محدودیتهایی را در مقاومت در برابر اختلال و چابکی پرتو ایجاد میکند. در مقابل، رادار AESA شامل صدها یا هزاران ماژول ارسال/دریافت مجزا است که هر کدام کنترل فاز و دامنه خود را دارند. این معماری توزیعشده، قابلیتهای انقلابی از جمله ردیابی همزمان چند هدف، شکلدهی پرتو تطبیقی و اقدامات متقابل الکترونیکی به طور قابل توجهی بهبود یافته را ممکن میسازد.
خودِ اجزای آنتن نیز در کنار این سیستمها تکامل یافتهاند.آنتنهای مسطحبا طراحیهای کمحجم و قابل تولید انبوه، به انتخاب ارجح برای سیستمهای AESA که نیاز به نصبهای فشرده و منطبق دارند، تبدیل شدهاند. در همین حال، آنتنهای شیپوری مخروطی ODM همچنان نقشهای حیاتی را در کاربردهای تخصصی که الگوهای متقارن و پهنای آنها ...
سیستمهای مدرن AESA اغلب هر دو فناوری را با هم ترکیب میکنند و آرایههای مسطح را برای عملکردهای اصلی اسکن با فیدهای مخروطی شکل برای پوشش تخصصی ادغام میکنند. این رویکرد ترکیبی نشان میدهد که چگونه طراحی آنتن مایکروویو به طور فزایندهای پیچیده شده است تا نیازهای عملیاتی متنوع را در کاربردهای نظامی، هوانوردی و هواشناسی برآورده کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آنتنها، لطفاً به آدرس زیر مراجعه کنید:
زمان ارسال: ۲۹ اکتبر ۲۰۲۵
